Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

To say beforehand

  • 1 praefanda

    prae-for, fātus, 1 (old imper. praefato, Cato, R. R. 134. 1:

    praefamino,

    id. ib. 141, 2; cf. Müll. ad Fest. p. 87, 10), v. dep. n. and a.
    I.
    In gen., to say or utter beforehand, to premise, preface:

    in parte operis mei licet mihi praefari, quod, etc.,

    Liv. 21, 1, 1; Col. 10, praef. 5; 12, 50, 7; Cels. 3, 1: praefatus, de summā se republicā acturum, having first announced by edict that, etc., Suet. Caes. 28:

    quae de deorum naturā praefati sumus, etc.,

    Cic. Univ. 10 fin.:

    cum praefatus fuero, quae, etc.,

    Col. 1 prooem. fin.; Gell. 9, 15, 4:

    sibi Asiam sufficere praefatus,

    Just. 11, 5, 5:

    arcana se et silenda afferre praefatus,

    Curt. 6, 7, 3:

    is cum praefatus esset, scire, etc.,

    id. 7, 4, 9; Liv. 43, 7, 7.—
    II.
    Esp.
    A.
    In a relig. sense, to utter a preliminary prayer, to address in prayer beforehand:

    majores nostri omnibus rebus agendis Quod bonum, faustum, felix fortunatumque esset, praefabantur,

    Cic. Div. 1, 45, 102:

    pontifice maximo praefante carmen,

    Liv. 5, 41, 3: decemviri carminibus (abl.) praefarentur, should say beforehand ( = praeirent), id. 22, 1, 16 (v. Weissenb. ad h. l.): priusquam hasce fruges condantur... ture, vino Jano, Jovi, Junoni praefato, offering wine and incense, say a prayer to Janus, etc., Cato, R. R. 134, 1.—With the obj.-acc. of the deity:

    Janum Jovemque vino praefamino,

    id. ib. 141, 2:

    divos,

    Verg. A. 11, 301.—
    B.
    Si dicimus, Ille patrem strangulavit, honorem non praefamur:

    sin de Aureliā aliquid aut Lolliā, honos praefandus est,

    we do not preface it by saying, with permission, with respect be it spoken, Cic. Fam. 9, 22, 4:

    veniam,

    to ask leave before speaking, App. M. 1 init.; id. Flor. init.
    C.
    To name or cite beforehand: Aristoteles, quem in iis magnā secuturus ex parte praefandum reor, to mention or name as an authority in advance, Plin. 8, 16, 17, § 43.—
    III.
    To foretell, predict, prophesy (very rare), Cat. 64, 383.—Hence,
    A.
    praefātus, a, um, in pass. signif., mentioned or stated before (post-class.):

    condemnatus ex praefatis causis,

    Dig. 20, 4, 12:

    jura,

    ib. 10, 3, 19: sic etiam nostro praefatus habebere libro, named at the beginning, Aus. praef. 2 fin.:

    sine honoribus praefatis appellare aliquid,

    without saying, By your leave, Arn. 5, 176:

    vir praefatā reverentiā nominandus,

    Vop. Aur. 1.—Hence, subst.: praefātum, i, n., for praefatio, a preface:

    praefato opus est,

    Symm. Ep. 6, 3.—
    B.
    praefandus, a, um, P. a., for which must be asked permission or indulgence; that requires apology:

    praefandi umoris e corpore effluvium,

    Plin. 7, 51, 52, § 171.—Hence, subst.: praefanda, ōrum, n., foul expressions:

    in praefanda videmur incidere,

    Quint. 8, 3, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > praefanda

  • 2 praefor

    prae-for, fātus, 1 (old imper. praefato, Cato, R. R. 134. 1:

    praefamino,

    id. ib. 141, 2; cf. Müll. ad Fest. p. 87, 10), v. dep. n. and a.
    I.
    In gen., to say or utter beforehand, to premise, preface:

    in parte operis mei licet mihi praefari, quod, etc.,

    Liv. 21, 1, 1; Col. 10, praef. 5; 12, 50, 7; Cels. 3, 1: praefatus, de summā se republicā acturum, having first announced by edict that, etc., Suet. Caes. 28:

    quae de deorum naturā praefati sumus, etc.,

    Cic. Univ. 10 fin.:

    cum praefatus fuero, quae, etc.,

    Col. 1 prooem. fin.; Gell. 9, 15, 4:

    sibi Asiam sufficere praefatus,

    Just. 11, 5, 5:

    arcana se et silenda afferre praefatus,

    Curt. 6, 7, 3:

    is cum praefatus esset, scire, etc.,

    id. 7, 4, 9; Liv. 43, 7, 7.—
    II.
    Esp.
    A.
    In a relig. sense, to utter a preliminary prayer, to address in prayer beforehand:

    majores nostri omnibus rebus agendis Quod bonum, faustum, felix fortunatumque esset, praefabantur,

    Cic. Div. 1, 45, 102:

    pontifice maximo praefante carmen,

    Liv. 5, 41, 3: decemviri carminibus (abl.) praefarentur, should say beforehand ( = praeirent), id. 22, 1, 16 (v. Weissenb. ad h. l.): priusquam hasce fruges condantur... ture, vino Jano, Jovi, Junoni praefato, offering wine and incense, say a prayer to Janus, etc., Cato, R. R. 134, 1.—With the obj.-acc. of the deity:

    Janum Jovemque vino praefamino,

    id. ib. 141, 2:

    divos,

    Verg. A. 11, 301.—
    B.
    Si dicimus, Ille patrem strangulavit, honorem non praefamur:

    sin de Aureliā aliquid aut Lolliā, honos praefandus est,

    we do not preface it by saying, with permission, with respect be it spoken, Cic. Fam. 9, 22, 4:

    veniam,

    to ask leave before speaking, App. M. 1 init.; id. Flor. init.
    C.
    To name or cite beforehand: Aristoteles, quem in iis magnā secuturus ex parte praefandum reor, to mention or name as an authority in advance, Plin. 8, 16, 17, § 43.—
    III.
    To foretell, predict, prophesy (very rare), Cat. 64, 383.—Hence,
    A.
    praefātus, a, um, in pass. signif., mentioned or stated before (post-class.):

    condemnatus ex praefatis causis,

    Dig. 20, 4, 12:

    jura,

    ib. 10, 3, 19: sic etiam nostro praefatus habebere libro, named at the beginning, Aus. praef. 2 fin.:

    sine honoribus praefatis appellare aliquid,

    without saying, By your leave, Arn. 5, 176:

    vir praefatā reverentiā nominandus,

    Vop. Aur. 1.—Hence, subst.: praefātum, i, n., for praefatio, a preface:

    praefato opus est,

    Symm. Ep. 6, 3.—
    B.
    praefandus, a, um, P. a., for which must be asked permission or indulgence; that requires apology:

    praefandi umoris e corpore effluvium,

    Plin. 7, 51, 52, § 171.—Hence, subst.: praefanda, ōrum, n., foul expressions:

    in praefanda videmur incidere,

    Quint. 8, 3, 45.

    Lewis & Short latin dictionary > praefor

  • 3 (prae-for)

        (prae-for) fātus, ārī, dep.,    to say beforehand, utter in advance, premise, preface: in parte operis mei licet mihi praefari, quod, etc., L.: quae de deorum naturā praefati sumus, etc.: arcana se et silenda adferre praefatus, Cu.: honorem, i. e. to begin by saying, ‘I speak with deference:’ Talia praefantes, foretelling, Ct.—To utter a preliminary prayer, address in prayer beforehand: maiores nostri omnibus rebus agendis Quod bonum, faustum, felix fortunatumque esset, praefabantur: carminibus, say in verse beforehand, L.—To invoke: divos, V.

    Latin-English dictionary > (prae-for)

  • 4 praeloquor

    prae-lŏquor, cūtus (quūtus), 3, v. dep. a. and n.
    I.
    To speak beforehand or first, to speak before another, to forestall in speaking:

    occupas praeloqui, quae mi'st oratio,

    Plaut. Rud. 1, 4, 28; cf. id. ib. 1, 2, 31:

    quod mihi causam praeloquendi dedit,

    Plin. Ep. 8, 21, 3.—
    II.
    To say beforehand, in the way of preface or introduction, to premise, Quint. 4, 1, 2.— Absol., Plin. Ep. 3, 4, 3:

    de aliquā re,

    Quint. 5, 13, 60:

    libri amplitudo non sinit me longiore epistulā praeloqui,

    Plin. Ep. 4, 5, 3.—
    III.
    To foretell, predict, Lact. Epit. 47, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > praeloquor

  • 5 prodico

    prō-dīco, xi, ctum, 3, v. a.
    I.
    To say beforehand, to fix or appoint beforehand (very rare):

    prodictā die,

    Cic. Dom. 17, 45 (dub.).—
    II.
    To put off, defer (not in Cic. or Cæs.):

    diem prodicere,

    to adjourn the time of trial, Liv. 2, 61, 7; v. Weissenb. ad loc.; Liv. 6, 20, 11; 38, 51, 5:

    ubi praetor reo atque accusatoribus diem prodixisset,

    Tac. A. 2, 79 (in Cic. N. D. 2, 3, 7, the true read. is praedici; Cic. Div. 1, 42, 93, praedicunt).

    Lewis & Short latin dictionary > prodico

  • 6 promitto

    prō-mitto, mīsi, missum, 3 (sync. forms:

    promisti for promisisti,

    Ter. Ad. 5, 8, 17; Cat. 110, 3:

    promisse for promisisse,

    id. 110, 5:

    promissem,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 12; archaic inf. pass. promittier, id. ib. 4, 8, 32), v. a.
    I.
    Lit., to let go forward, to send or put forth, to let hang down, let grow, etc. (rare;

    not in Cic.): ramos vel ferro compescunt vel longius promittunt,

    suffer to grow longer, Col. 5, 6, 11.—Reflex., to grow:

    nec ulla arborum avidius se promittit,

    Plin. 16, 26, 44, § 107.—Of the hair, the beard, to let hang down, let grow:

    satis constat multos mortales capillum ac barbam promisisse,

    Liv. 6, 16, 4; 5, 41; cf.:

    pogoniae, quibus inferiore ex parte promittitur juba,

    Plin. 2, 25, 22, § 89.— Transf.:

    (Sonus lusciniae) promittitur revocato spiritu,

    is drawn out, prolonged, Plin. 10, 29, 43, § 82;

    Gallia est longe et a nostris litoribus huc usque promissa,

    Mel. 1, 3; v. infra, P. a.—
    II.
    Trop., of speech.
    A.
    To say beforehand, to forebode, foretell, predict, prophesy (very rare):

    praesertim cum, si mihi alterum utrum de eventu rerum promittendum esset, id futurum, quod evenit, exploratius possem promittere,

    Cic. Fam. 6, 1, 5:

    ut (di) primis minentur extis, bene promittant secundis,

    id. Div. 2, 17, 38.—Of signs or omens, to forebode, portend:

    pari in meliora praesagio in Caesaris castris omnia aves victimaeque promiserant,

    Flor. 4, 7, 9:

    promittunt omina poenas,

    Val. Fl. 6, 730: clarum fore (Servium) visa circa caput flamma promiserat, Flor 1, 6, 1; 1, 7, 9.—Also, in gen., to denote beforehand:

    stella... vindemiae maturitatem promittens,

    Plin. 18, 31, 74, § 309.—
    B.
    To promise, hold out, cause to expect, give hope or promise of, assure (class. and freq.; syn.: polliceor, spondeo, recipio), constr. with acc., an object-clause, or de:

    domum,

    Plaut. Most. 1, 3, 28:

    sestertia septem,

    Hor. Ep. 1, 7, 81:

    carmen,

    id. Epod. 14, 7, dona, Ov Tr. 4, 2, 7:

    auxilium alicui,

    id. M. 13, 325:

    opem,

    id. F 5, 247:

    salutem,

    Luc. 4, 235:

    ea quae tibi promitto ac recipio,

    Cic. Fam. 5, 8, 5:

    si Neptunus quod Theseo promiserat, non fecisset,

    id. Off. 1, 10, 32:

    dii faxint, ut faciat ea quae promittit!

    id. Att. 16, 1, 6.— With inf. (usu. fut. inf.):

    promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit,

    Cic. Phil. 5, 18, 51; cf.:

    promitto, in meque recipio fore eum, etc.,

    id. Fam. 13, 10, 3:

    quem inimicissimum futurum esse promitto et spondeo,

    id. Mur. 41, 90:

    surrepturum pallam promisit tibi,

    Plaut. As. 5, 2, 80; id. Aul. 2, 2, 42; cf. id. Men. 5, 4, 6:

    promisit Apollo Ambiguam tellure novā Salamina futuram,

    Hor. C. 1, 7, 28; id. S. 1, 6, 34.—With inf. pres.:

    si operam dare promittitis,

    Plaut. Trin. prol. 5; id. Bacch. 4, 8, 79; id. Rud. 2, 6, 56: magorum vanitas ebrietati eas resistere [p. 1465] promittit, Plin. 37, 9, 40, § 124; cf.:

    se remedium afferer tantamque vim morbi levaturum esse promisit,

    Curt. 3, 6, 2 monstrare, Amm. 22, 7, 5:

    promittere oratorem,

    to give promise of becoming, Sen. Contr 4, 29, 10; cf.:

    per ea scelera se parricidam,

    excite fears lest he become, Quint. Decl. 1, 6:

    me Promisi ultorem,

    Verg. A. 2, 96.—With de:

    de alicujus voluntate promittere,

    Cic. Fam. 7, 5, 1:

    de me tibi sic promitto atque confirmo, me, etc.,

    id. ib. 3, 10, 1; Hor. S. 1, 4, 103:

    promittere damni infecti,

    i. e. to promise indemnification for, become answerable for the possible damage, Cic. Top 4, 22.—
    C.
    With ut and subj.:

    promiserat ut daret,

    Vulg. 2 Par. 21, 7.—Of things' terra ipsa promittit (aquas), gives promise of, leads one to expect water, Plin. 31, 3, 27, § 45:

    debet extremitas (picturae) sic desinere, ut promittat alia post se,

    to lead one to suppose, to suggest, id. 35, 10, 36, § 68; Sen. Hippol. 569.—
    2.
    In partic.
    a.
    To promise to come, to engage one's self to meet any one, to dine, sup, etc., Plaut. Stich. 3, 2, 19 sq.; 4, 2, 16:

    ad fratrem,

    Cic. de Or. 2, 7, 27:

    ad cenam mihi,

    Phaedr. 4, 23, 15; Petr. 10; so,

    tibi me promittere noli,

    to expect me, Ov. M. 11, 662.—
    b.
    To promise something to a deity, i. e. to vow:

    donum Jovi dicatum atque promissum,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 184:

    nigras pecudes Diti,

    Tib. 3, 5, 33; Juv 13, 233; Petr 88; Flor. 1, 11, 4.—
    c.
    To offer as a price (post-Aug.):

    pro domo sestertium millies promittens,

    Plin. 17. 1, 1, § 3. —Hence, prōmissus, a, um, P a.
    A.
    Lit., hanging down, long; of the hair: coma, Varr. ap. Non. 362, 32; Liv. 38, 17, 3; Ov. Tr. 4, 2, 34:

    Britanni capillo sunt promisso,

    Caes. B. G. 5, 14; so,

    capillus,

    Nep. Dat. 3, 1:

    barba,

    Verg. E. 8, 34; Liv. 2, 23, 4:

    barba omnibus promissa erat,

    id. 5, 41, 9; Plin. Ep. 2, 7, 7; Just. 4, 4, 1.—Of the dewlap:

    boves palearibus amplis et paene ad genua promissis,

    Col. 6, 1, 3.—Of the belly:

    sues ventre promisso,

    Col. 7, 9, 1.—
    B.
    Subst.: prōmissum, i, n., a promise (very freq. in prose and poetry; cf.

    promissio, pollicitatio),

    Cic. Verr 2, 5, 53, § 139:

    voto quodam et promisso teneri,

    id. Att. 12, 18, 1:

    constantia promissi,

    id. ib. 4, 17, 1:

    promissum absolvere,

    Varr. R. R. 2, 11, 1:

    facere,

    Cic. Off. 1, 10, 31; 3, 25, 95:

    exigere,

    id. ib. 3, 25, 94:

    ludere aliquem promisso inani,

    Ov. F. 3, 685.—In plur.:

    pacta et promissa servare,

    Cic. Off. 3, 24, 92:

    illis promissis standum non est, quae, etc.,

    id. ib. 1, 10, 32:

    promissis manere,

    Verg. A. 2, 160:

    promissa firmare,

    Ov. M. 10, 430:

    multa fidem promissa levant,

    Hor. Ep. 2, 2, 10:

    dic aliquid dignum promissis,

    id. S. 2, 3, 6:

    quo promissa (Ennii) cadant,

    i. e. the expectations which he raises, id. Ep. 2, 1, 52:

    promissa dare,

    to make promises, Cat. 63, 239; to fulfil, Ov. M. 2, 51.

    Lewis & Short latin dictionary > promitto

  • 7 praedico

    I
    praedicare, praedicavi, praedicatus V TRANS
    proclaim/declare/make known/publish/announce formally; praise/recommend; preach
    II
    praedicere, praedixi, praedictus V TRANS
    say beforehand, mention in advance; warn/predict/foretell; recommend/prescribe

    Latin-English dictionary > praedico

  • 8 praedico

    1.
    prae-dĭco, āvi, ātum, 1, v. a.
    I. A.
    Lit., of a public crier:

    ut praeco praedicat,

    Plaut. Bacch. 4, 7, 17:

    auctionem praedicem, ipse ut venditem,

    id. Stich. 1, 3, 41; cf.:

    si palam praeco praedicasset,

    Cic. Verr. 2, 3, 16, § 40; Cic. Quint. 15, 50; id. Off. 3, 13, 55; id. Fam. 5, 12, 8.—
    B.
    Transf.
    1.
    In gen., to make publicly known, to announce, proclaim, to say, relate, state, declare (syn.:

    moneo, ante denuntio,

    Cic. Verr. 1, 12, 36; 1, 15, 43;

    class.): audes mihi praedicare id, Domi te esse?

    Plaut. Am. 2, 1, 11:

    vera praedico,

    id. ib. 3, 2, 20:

    aliam nunc mihi orationem despoliato praedicas, atque olim,

    you tell a different story, speak another language, id. As. 1, 3, 52:

    utrum taceamne an praedicem?

    Ter. Eun. 4, 4, 53:

    si quidem haec vera praedicat,

    id. And. 3, 1, 7.—With obj.-clause:

    qui ingenti magnitudine corporum Germanos esse praedicabant,

    Caes. B. G. 1, 39; Sall. C. 48, 9; Caes. B. C. 3, 106, 4:

    barbari paucitatemque nostrorum militum suis praedicaverunt,

    reported, id. B. G. 4, 34:

    injuriam in eripiendis legionibus praedicat,

    displays, id. B. C. 1, 32, 6:

    ut praedicas,

    as you assert, Cic. Cat. 1, 9, 23:

    quod mihi praedicabas vitium, id tibi est,

    that you attribute to me, Plaut. Am. 1, 1, 249:

    avus tuus tibi aediliciam praedicaret repulsam,

    would tell you of the repulse that P. Nasica suffered respecting the edileship, Cic. Planc. 21, 51.—
    2.
    In partic., to praise, laud, commend, vaunt, extol (syn.: laudo, celebro); constr. with aliquid ( de aliquo), de aliquā re, and absol., Plaut. Merc. 2, 2, 18:

    quid ego ejus tibi nunc faciem praedicem aut laudem?

    Ter. Eun. 3, 5, 17:

    beata vita glorianda et praedicanda est,

    Cic. Tusc. 5, 17, 50; Plin. 19, 4, 19, § 57:

    aliquid miris laudibus,

    id. 25, 5, 18, § 40; 13, 24, 47, § 130; Plin. Ep. 1, 14, 10; Plaut. Trin. 2, 2, 54.—With obj.-clause:

    Galli se omnes ab Dite patre prognatos praedicant,

    Caes. B. G. 6, 17:

    quae de illo viro Sulla, quam graviter saepe praedicaverunt!

    Cic. Phil. 11, 13, 33:

    qui possit idem de se praedicare, numquam se plus agere, etc.,

    id. Rep. 1, 17, 27; cf. id. Pis. 1, 2.—With de aliquā re:

    qui de meis in vos meritis praedicaturus non sum,

    Caes. B. C. 2, 32.— Absol.:

    qui benefacta sua verbis adornant, non ideo praedicare, quia fecerint, sed, ut praedicarent, fecisse creduntur,

    Plin. Ep. 1, 8, 15:

    verecundia in praedicando,

    Tac. Agr. 8 fin.
    3.
    To preach the gospel (eccl. Lat.):

    evangelium,

    Vulg. Matt. 4, 23:

    baptismum,

    id. Marc. 1, 4; absol., id. Matt. 4, 17 et saep.—
    II.
    For praedicere, to foretell, predict (eccl. Lat.):

    persecutiones eos passuros praedicabat,

    Tert. Fug. in Persec. 6; so,

    persecutiones praedicatae,

    id. ib. 12.
    2.
    prae-dīco, xi, ctum, 3, v. a., to say or mention before or beforehand, to premise.
    I.
    In gen. (mostly post-Aug.; cf.

    praefor),

    Ter. And. 4, 4, 54:

    hoc primum in hac re praedico tibi,

    id. ib. 1, 1, 19:

    Davus dudum praedixit mihi,

    id. ib. 5, 1, 21; 1, 2, 34; Quint. 4, 2, 57:

    tria, quae praediximus,

    have mentioned before, id. 3, 6, 89; 2, 4, 24:

    praedicta ratio,

    id. 8, 6, 52: ratio ejus in medicinā similis praedictis. Plin. 33, 13, 37, § 136; Plin. Ep. 4, 14, 8.—
    II.
    In partic.
    A.
    To foretell, predict; to forebode (class.):

    defectiones solis et lunae multo ante praedicere,

    Cic. Sen. 14, 49; so,

    eclipsim,

    Plin. 2, 12, 9, § 53:

    futura,

    Cic. Div. 1, 1, 2; Petr. [p. 1417] 137 fin.:

    nihil adversi accidit non praedicente me,

    that I had not predicted, id. Fam. 6, 6:

    aliquid,

    Sen. Q. N. 2, 32, 5:

    malum hoc nobis De caelo tactas memini praedicere quercus,

    Verg. E. 1, 17:

    hos luctus,

    id. A. 3, 713.—
    B.
    To give notice or warning of, to appoint, fix (mostly post-Aug.), Naev. ap. Non. 197, 16:

    ubi praetor reo atque accusatoribus diem praedixisset,

    Tac. A. 2, 79:

    praedictā die,

    id. ib. 11, 27:

    insula Batavorum in quam convenirent praedicta,

    id. ib. 2, 6; cf. Plin. 10, 23, 31, § 61:

    praedicta hora,

    Suet. Claud. 8.—
    C.
    To say what one should do, to advise, warn, admonish, inform, charge, command (class.; syn.: praecipio, moneo); usually constr. with ut or ne:

    Pompeius suis praedixerat, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 92; Nep. Them. 7, 3; Liv. 2, 10, 4; 22, 60; 39, 19, 2:

    ei visam esse Junonem praedicere, ne id faceret,

    Cic. Div. 1, 24, 48; Liv. 10, 41:

    praedixit, ne destinatum iter peterent,

    Vell. 2, 82, 2; Tac. A. 13, 36; cf. in the abl. absol.:

    praedicto, ne in re publicā haberetur,

    id. ib. 16, 33.—With acc.:

    unum illud tibi... Praedicam,

    Verg. A. 3, 436; cf. with an obj.-clause:

    Mummius jussit praedici conducentibus, si eas (statuas) perdidissent, novas eos reddituros,

    Vell. 1, 13, 4; absol. of a physician, Curt. 3, 6, 3.—
    D.
    To proclaim, announce at an auction, etc. (cf. 1. praedico, I. A.):

    si in auctione praedictum est, ne, etc.,

    Gai. Inst. 4, 126.—Hence, praedictus, a, um, P. a., previously named, before mentioned, preceding:

    vicina praedictae sed amplior virtus est,

    Quint. 8, 3, 83:

    nomen,

    id. 9, 3, 66:

    posterior ex praedictis locus,

    id. 2, 4, 24; 10, 1, 74:

    simul pedes, eques, classis aput praedictum amnem convenere,

    Tac. A. 1, 60; Plin. 10, 23, 31, § 76.— praedictum, i, n.
    A.
    (Acc. to II. A.) A foretelling, prediction (class.;

    syn. praesagium): Chaldaeorum praedicta,

    Cic. Div. 2, 42, 89:

    astrologorum,

    id. ib. 2, 42, 88:

    vatum,

    id. Leg. 2, 12, 30; Verg. A. 4, 464:

    haruspicis,

    Suet. Oth. 6; Plin. 2, 7, 5, § 24:

    deorum,

    Val. Fl. 4, 460.—
    B.
    (Acc. to II. C.) An order, command (Livian):

    praedictum erat dictatoris ne quid absente eo rei gereret,

    Liv. 23, 19, 5.—
    C.
    An agreement, concert:

    velut ex praedicto,

    Liv. 33, 6, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > praedico

  • 9 propono

    prō-pōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a., to put or set forth, to set or lay out, to place before, expose to view, to display (class.).
    I.
    Lit.:

    proponere vexillum,

    Caes. B. G. 2, 20:

    pallentesque manus, sanguineumque caput,

    Ov. Tr. 3, 9, 30:

    i puer et citus haec aliquā propone columnā,

    Prop. 3 (4), 23, 23:

    aliquid venale,

    to expose for sale, Cic. Verr. 2, 2, 32, § 78; cf. Suet. Ner. 16:

    geminum pugnae proponit honorem,

    proposes, offers, Verg. A. 5, 365:

    singulis diebus ediscendos fastos populo proposuit,

    Cic. Mur. 11, 25:

    legem in publicum,

    id. Agr. 2, 5, 13:

    in publico epistulam,

    id. Att. 8, 9, 2; id. Pis. 36, 88:

    vectigalia,

    to publish, publicly advertise, Suet. Calig. 41:

    oppida Romanis proposita ad copiam commeatūs,

    Caes. B. G. 7, 14:

    ne quid volucre proponeretur, praeter, etc.,

    should be served up, Plin. 10, 50, 71, § 139 (al. poneretur).—
    II.
    Trop.
    A.
    To set before the eyes, to propose mentally; to imagine, conceive:

    propone tibi duos reges,

    Cic. Deiot. 14, 40:

    aliquid sibi exemplar,

    id. Univ. 2:

    sibi aliquem ad imitandum,

    id. de Or. 2, 22, 93:

    vos ante oculos animosque vestros... Apronii regnum proponite,

    id. Verr. 2, 3, 23, § 58:

    eam (vitam) ante oculos vestros proponite,

    id. Sull. 26, 72:

    condicio supplicii in bello timiditati militis proposita,

    id. Clu. 46, 129; 56, 154; 12, 42:

    vim fortunae animo,

    Liv. 30, 30:

    spem libertatis,

    Cic. Rab. Perd. 5, 15:

    nihil ad scribendum,

    id. Att. 5, 10, 4.—
    B.
    To expose:

    omnibus telis fortunae proposita est vita nostra,

    Cic. Fam. 5, 16, 2:

    tabernis apertis proposita omnia in medio vidit,

    Liv. 6, 25, 9.—
    C.
    To point out, declare, represent, report, say, relate, set forth, publish, etc. (cf.:

    indico, denuntio): ut proponat, quid dicturus sit,

    Cic. Or. 40, 137; id. Brut. 60, 217:

    extremum illud est de iis, quae proposueram,

    id. Fam. 15, 14, 6:

    contione habitā, rem gestam proponit,

    Caes. B. G. 5, 50:

    in exemplum proponere,

    Quint. 7, 1, 41; 12, 2, 27.—With de:

    de Galliae Germaniaeque moribus, et quo differant eae nationes inter se,

    Caes. B. G. 6, 11.—With object-clause:

    quod ante tacuerat, proponit, esse nonnullos, quorum, etc.,

    Caes. B. G. 1, 17:

    cui (morbo) remedia celeria faciliaque proponebantur,

    were proposed, suggested, believed to be efficient, Nep. Att. 21, 2.—
    D.
    To offer, propose as a reward:

    Xerxes praemium proposuit, qui invenisset novam voluptatem,

    Cic. Tusc. 5, 7, 20:

    populo congiarium, militi donativum,

    Suet. Ner. 7.—
    2.
    In a bad sense, to threaten, denounce:

    cui cum publicatio bonorum, exsilium, mors proponeretur,

    Cic. Planc. 41, 97:

    injuriae, quae propositae sunt a Catone,

    id. Fam. 1, 5, b, 2:

    contentiones, quae mihi proponuntur,

    id. Att. 2, 19, 1:

    improbis poenam,

    id. Fin. 2, 17, 57:

    damnationem et mortem sibi proponat ante oculos,

    Liv. 2, 54, 6; Just. 16, 5, 2.—
    E.
    To lay before, to propose for an answer: aliquam quaestionem, Nep Att. 20, 2:

    aenigma,

    Vulg. Ezech. 17, 2.—
    F.
    To purpose, resolve, intend, design, determine:

    consecutus id, quod animo proposuerat,

    Caes. B. G. 7, 47:

    cum id mihi propositum initio non fuisset,

    I had not proposed it to myself, had not intended it, Cic. Q. Fr. 1, 1, 6.— With inf.:

    neque propositum nobis est hoc loco (laudare), etc.,

    I am resolved, Cic. Brut. 6, 25.—With ut:

    propositum est, non ut eloquentiam meam perspicias, sed ut,

    the design is, Cic. Brut. 92, 318.—
    G.
    To say or mention beforehand (post-Aug.), Col. 8, 17, 8.—
    2.
    To state the first premise of a syllogism:

    cum proponimus,

    Cic. Inv. 1, 39, 70; 1, 40, 72.—
    H.
    To impose (post-class.):

    novam mihi propono dicendi legem,

    Mamert. Genethl. 5.—Hence, prōpŏsĭtum, i, n.
    A.
    A plan, intention, design, resolution, purpose (class.):

    quidnam Pompeius propositi aut voluntatis ad dimicandum haberet,

    Caes. B. C. 3, 84:

    assequi,

    to attain, Cic. Fin. 3, 6, 22:

    est enim propositum, ut iratum efficiat judicem,

    id. Part. 4, 14:

    tenere,

    to keep to one's purpose, Nep. Eum. 3, 5; Liv. 3, 41, 4; Caes. B. C. 1, 83; 3, 42; 64:

    propositum peragere,

    Nep. Att. 22, 2:

    tenax propositi,

    Hor. C. 3, 3, 1: in proposito manere. Suet. Gram. 24:

    reprehendendi habere,

    Plin. Ep. 9, 19, 7:

    omne propositum operis a nobis destinati,

    Quint. 2, 10, 15; 2, 19, 1; 12, 9, 14.—
    B.
    The first premise of a syllogism, Cic. de Or. 2, 53, 215; Sen. Q. N. 1, 8, 4.—
    2.
    An argument: nam est in proposito finis fides, Cic. Part. 3, 9.—
    3.
    The main point, principal subject, theme:

    a proposito declinare aliquantulum,

    Cic. Or. 40, 137:

    egredi a proposito ornandi causā,

    id. Brut. 21, 82:

    a proposito aberrare,

    id. Fin. 5, 28, 83:

    redire ad propositum,

    id. de Or. 3, 53, 203:

    ad propositum revertamur,

    id. Off. 3, 9, 39:

    a proposito aversus,

    Liv. 2, 8, 8:

    propositum totius operis,

    Sen. Ep. 65, 4 sq.; 65, 8:

    vitae,

    Cels. 5, 26, 6:

    meum,

    Phaedr. 1, 5, 2:

    tuum,

    Sen. Ep. 68, 3.—
    C.
    A way, manner, or course of life ( poet. and post-Aug.):

    mutandum tibi propositum est et vitae genus,

    Phaedr. prol. 3, 15:

    vir proposito sanctissimus,

    Vell. 2, 2, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > propono

  • 10 praefor

    praefari, praefatus sum V DEP
    say/utter/mention beforehand/in advance; recite (preliminary formula)

    Latin-English dictionary > praefor

  • 11 praemunitio

    praemūnītĭo, ōnis, f. [praemunio, II. B.], a fortifying or strengthening beforehand.
    I.
    In gen., Ambros. de Isaac et Anim. 4, 37.—
    II.
    Trop., rhet. t. t., = pro [p. 1424] paraskeuê, of an orator, who prepares the minds of his hearers for what he has further to say, a preparation, premunition:

    sine ullā praemunitione orationis,

    Cic. de Or. 2, 75, 304; 3, 53, 204; Quint. 9, 2, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > praemunitio

См. также в других словарях:

  • beforehand — /bəˈfɔhænd / (say buh fawhand), /bi / (say bee ) adverb in anticipation; in advance; ahead of time …  

  • προειρημέν' — προειρημένα , προερέω say beforehand perf part mp neut nom/voc/acc pl (epic ionic) προειρημένε , προερέω say beforehand perf part mp masc voc sg (epic ionic) προειρημέναι , προερέω say beforehand perf part mp fem nom/voc pl (epic ionic)… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • προερεῖ — προερέω say beforehand pres ind mp 2nd sg (attic epic doric ionic) προερέω say beforehand pres ind act 3rd sg (attic epic doric ionic) προερεῖ , προερέω say beforehand fut ind mid 2nd sg (attic epic doric ionic) προερεῖ , προερέω say beforehand… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • προεροῦντα — προερέω say beforehand pres part act neut nom/voc/acc pl (attic epic doric) προερέω say beforehand pres part act masc acc sg (attic epic doric) προεροῦντα , προερέω say beforehand fut part act neut nom/voc/acc pl (attic epic doric) προεροῦντα ,… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • προερέοντα — προερέω say beforehand pres part act neut nom/voc/acc pl (epic doric ionic aeolic) προερέω say beforehand pres part act masc acc sg (epic doric ionic aeolic) προερέοντα , προερέω say beforehand fut part act neut nom/voc/acc pl (epic doric ionic… …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • προειρημένα — προερέω say beforehand perf part mp neut nom/voc/acc pl (epic ionic) προειρημένᾱ , προερέω say beforehand perf part mp fem nom/voc/acc dual (epic ionic) προειρημένᾱ , προερέω say beforehand perf part mp fem nom/voc sg (epic doric ionic aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • προεροῦμεν — προερέω say beforehand pres ind act 1st pl (attic epic doric) προεροῦμεν , προερέω say beforehand fut ind act 1st pl (attic epic doric) προερέω say beforehand imperf ind act 1st pl (attic epic doric) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • προερούντων — προερέω say beforehand pres part act masc/neut gen pl (attic epic doric) προερέω say beforehand pres imperat act 3rd pl (attic epic doric) προερούντων , προερέω say beforehand fut part act masc/neut gen pl (attic epic doric) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • προερῶ — προερέω say beforehand pres subj act 1st sg (attic epic doric) προερέω say beforehand pres ind act 1st sg (attic epic doric) προερῶ , προερέω say beforehand fut ind act 1st sg (attic epic doric) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • προείρηκ' — προείρηκα , προερέω say beforehand perf ind act 1st sg προείρηκε , προερέω say beforehand perf imperat act 2nd sg προείρηκε , προερέω say beforehand perf ind act 3rd sg …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • προείρησθον — προερέω say beforehand plup ind mp 2nd dual (epic ionic) προείρησθον , προερέω say beforehand perf ind mp 3rd dual (epic ionic) προείρησθον , προερέω say beforehand perf ind mp 2nd dual (epic ionic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»